TEK KİŞİLİK ŞEHİR

Günümüz “modern” insanının yalnızlığa mahkum büyük kent yaşamını, iletişimsizliğini ya da iletişim sandığı sanal ilişkilerini ve tüm bunlara bağlı olarak yaşadıkları yanlış hayatları anlatan ve eleştiren; bunu da mizahi bir dille yapan bir oyun Tek Kişilik Şehir.

Oyun,

“Kendimizi hapsetmemize

Kendimizi çağırmamıza

Kendimizi kaybetmemize

Kendimize acıyıp, kendimizi sömürmemize” dikkat çeker…

Mutsuz muyuz?

Bizi yalnızlaştıran, her birimizi yanlış yaşanan tek kişilik hayatlarla “ödüllendiren” sisteme haksızlık edilmemelidir:

“İmparatorluklar kuruldu, barut icat edildi, savaşlar yapıldı, milyarlarca insan öldü. Sırf siz öyle tek kişilik şehirlerinizde, hayatlarınızda barış ve mutluluk içinde yaşayasınız diye!

Şu anda savaşlara sürülen siz olsaydınız daha mı mutlu olacaksınız?

Atom bombası sizin için icat edildi. İcat edilmekle kalmadı insanların tepesine atıldı.

Neden?

Sırf insanların atom bombasının zararlı bir şey olduğunu anlaması için.

Tepenize atom bombası düşse daha mı mutlu olacaktınız?”

“Ey insanlar, siz mutlusunuz!

Mutlu, mesut ve huzur içinde yaşamaktasınız tek kişilik şehirlerinizde;

Oturun oturduğunuz yerde! “

“TEK KİŞİLİK ŞEHİR” bir bakıma ekranla klavye arasına sıkışan “şey”leşmiş insanın hikayesi…